ŞİİR...(Sen…)

 

Aramızda sallanan köprülerin eksik tahtaları 

Boşluğun gölgesindeki boşverilmiş adımları

Sana doğru akan ama başka yöne sapan 
Gizemli bir istek doğuyor içimde 
Sarılmak için tüm benliğini ezen 
Ya da sırtını dönüp giden 
İşte herşey o denli yakın 
Ve herşey o denli uzakken 
Zıt anlamlı ne varsa yaşanıyor ve yaşatılıyorsa 
Anlam bir noktayı daha hak etmiş demektir. 
Ve sen kendimden millerce uzaklaştırdığım 
Ve ben fersah fersah şiirler akıttığım sana 
Biz olmak adına, 
cümlemden ve cümle alemden vazgeçtiğim ‘sen’.

                                                          P.Ertunç