Şiir...(KIRIK)

KIRIK

Bir iç geçirmeyle yaşıyor umut

Gonca güller açıyor ayak parmaklarında

Bulut entarisini giymiş salınıyor

Yalan mavi gökyüzünde

Soluksuz kalıyor tırsmış rüzgarlarda

Mevsim değişiyor…

Çiğ düşüyor yapraklarıma

Meyvesiz kalıyor aşk

Toprak kokusu değiyor yüreğime

Taş soğukluğundaki sokaklarımda

Tenha haykırışlar duyuyorum

Yankısı derinlerde iç çökerten

Dağınık bir ağacın gövdesinde

Serinleyen keşkeler

Yağmur yağıyor ve büyüyor toprakta olgunlaşıyor

Kırık yaralar bırakıyor depremler

Cam kırığı insanlar batıyor,

Sancıyor yürekte

Ve bir acı dua ediyor yüreğim en derinden…

Uğultusu evren döngüsünde

Hüsranlar yaşanıyor çalı kahvesi bakışlarda

Kurşun semalarda buruk çocukluğum ağlıyor.

                                                                   P.Ertunç